WYNIKI WWE SUPER SHOW-DOWN 2018
Gala WWE Super Show-Down 2018 jest już za nami. Jesteście ciekawi wyników? W takim razie zapraszam do czytania!
SmackDown Tag Team Championship — New Day (c) vs. The Bar
Pierwsza część walki należała zdecydowanie do The Bar, który nieustannie atakowali Kofiego Kingstona, nie dając mu możliwości dokonania zmiany z Xavierem Woodsem. Po długim okresie czasu, udało się w końcu dokonać zmiany i to New Day przejęło kontrolę. W samym pojedynku oglądać mogliśmy wiele akcji tag-teamowych, wręcz w porównaniu do wielu innych tego typu starć, przeważały one. Ostatecznie po długiej batalii, w ringu pozostał Xavier Woods oraz Cesaro, który to podjął próbę brudnego przypięcia Xaviera (z nogami na linach), zakończoną przez Kofiego. Zakończenie próby przypięcia nie spodobało się Sheamusowi, który to zaatakował Kofiego, tylko po to by chwilę później otrzymać Jego finisher – Trouble in Paradise.
Na sam koniec Kofi oraz Xavier połączyli siły w ringu i wykonali piękną kombinację akcji, która ostatecznie doprowadziła do przypięcia i odliczenia Cesaro do trzech.
Zwycięzcy – New Day
—
SmackDown Women’s Championship — Becky Lynch (c) vs. Charlotte Flair
Początek pojedynku należał zdecydowanie do Becky Lynch, która to wściekle zaczęła okładać byłą mistrzyni. W trakcie agresywnego ataku, walka dała radę przenieść się także poza ring, gdzie to Charlotte wylądowała na betonowej podłodze. Ostatecznie walka wróciła do ringu, jednakże nie zmieniło się nic w kontekście osoby prowadzącej pojedynek. Charlotte dała radę zdobyć przewagę dopiero po wykonanym finisherze ze strony Becky, z którego musiała się rzecz jasna wydostać. Przewaga Charlotte na jej szczęście była dość mocna i trwała i pomimo kilku prób odzyskania kontroli przez Becky, była mistrzyni dawała radę utrzymać prowadzenie. W trakcie Jej przewagi mogliśmy zobaczyć takie akcje jak: Moonsault z narożnika, spear, potężny big boot czy boston crab. Ta ostatnia akcja była zdecydowanie jedną z tych które najbardziej zmęczyły i podirytowały Becky, ponieważ postanowiła ona opuścić ring i zabrać ze sobą swój pas. Rzecz jasna na taki obrót wydarzeń nie mogła pozwolić Charlotte, która to wyszła z ringu i wrzuciła ponownie do niego mistrzynię.
Po powrocie Becky do ringu, otrzymała ona błyskawiczne Figure Four Leg Lock, które to zostało przerwane atakiem pasem mistrzowskim, w wyniku czego doszło do dyskwalifikacji.
Zwyciężczyni (przez dyskwalifikację) – Charlotte Flair
Mistrzynią pozostaje – Becky Lynch
—
John Cena & Bobby Lashley vs. Kevin Owens & Elias
Walka w zasadzie odbyła się na zasadzie handicapu. Przez całą walkę w ringu był Bobby Lashley który na zmianę walczył z Owensem jak i Eliasem. W samym pojedynku nie było dużo spektakularnych akcji, kilka prostych zagrań drużynowych, proste uderzenia i kopnięcia oraz klasyczne rzuty.
Ostatecznie po wielu próbach zmian, do ringu wszedł John Cena, który momentalnie zaczął atakować swoją klasyczną serią, Eliasa. Po chwili mieliśmy finisher – Attitude Adjustment oraz kolejny finisher – The Lightning Fist, po którym doszło do przypięcia i odliczenia Eliasa do trzech.
Zwycięzcy – John Cena & Bobby Lashley
—
Asuka & Naomi vs. The IIconics
Pojedynek zasadniczo wyrównany i prowadzony spokojnym tempem. Warto tutaj wspomnieć że The IIconics pochodzą z Australii, tak więc doping publiczności należał zdecydowanie do nich. Walka przebiegała dość wolno i statycznie, nie mieliśmy tutaj wiele spektakularnych akcji, natomiast z pewnością show w tym pojedynku nie brakowało.
Ostatecznie do The IIconics dały radę pozbyć się Asuki, wejść do ringu i zakończyć pojedynek.
Zwyciężczynie – The IIconics
—
WWE Championship — AJ Styles (c) vs. Samoa Joe (No Disqualification, No Countout)
Początek walki w zasadzie zaczął się już na rampie, gdzie Panowie ruszyli na siebie wściekle. Pojedynek po przeniesieniu się do ringu, znacząco był na korzyść Stylesa, który okładał z dużą siłą Samoa Joe. Dopiero po jakimś czasie to Samoańczyk dał radę poderwać się i skontrować serię ciosów Stylesa. Od tego momentu to Joe miał przewagę, która kurczyła się z minuty na minutę, przez jego spadającą kondycję. Po pewnym czasie pojedynek stał się statyczny, ciosy Stylesa nie robiły wrażenia na Joe, który to był w stanie powalić go jednym, prostym kopnięciem. W samej walce nie brakło także akcji kończących, głównie submission’ów. O dziwo, pomimo iż walka była typu: no DQ match, to zbyt dużo przedmiotów tutaj nie zobaczyliśmy. Pojawiło się głównie krzesełko, które zostało wykorzystane parę razy, jednakże nie miało większego wpływu na dalszy rozwój walki.
Finalnie to Aj Styles dopadł Samoa Joe swoim finisherem – Calf Crusher, doprowadzając tym samym do poddania się Samoańczyka i zakończenia pojedynku.
Zwycięzca – Aj Styles
—
Ronda Rousey & The Bella Twins vs. The Riott Squad
W tym pojedynku główną rolę odegrała rzecz jasna Ronda Rousey. Początkowo jednak, pojedynek toczyła w ringu Nikki Bella, która to przyjęła na siebie większą część ciosów. Przez większą część walki dominowały Panie z Riott Squad, nie dopuszczając tym samym do zmiany swoich rywalek. Cała passa została przerwana, kiedy to niepostrzeżenie Nikki Bella dała radę dokonać zmiany z Rondą Rousey. Ronda weszła do ringu i bez większego problemu zaczęła atakować każdą z członkiń Riott Squad. Panie rzecz jasna się próbowały bronić, jednakże nawet jeśli dawały radę przejąć kontrolę, to tylko na krótką chwilę.
Walka zakończyła się w momencie kiedy w ringu znalazły się Liv Morgan oraz Sarah Logan. Ronda postanowiła zakończyć pojedynek wykonując swoją akcję kończącą – Armbar, na obu zawodniczkach naraz.
Zwyciężczynie – Ronda Rousey & The Bella Twins
—
Cruiserweight Championship — Cedric Alexander (c) vs. Buddy Murphy
Starcie jak przystało na dywizję Cruiserweight trzymało bardzo dobre tempo i mogliśmy tutaj zobaczyć wiele bardzo technicznych, dynamicznych oraz efektownych akcji. Warto wspomnieć także ze Buddy Murphy jest zawodnikiem pochodzącym nie tylko z Australii, ale także z Melbourne, w którym owa gala się odbyła, tak więc doping należał zdecydowanie do niego. Kolejna rzecz to fakt że pojedynek był bardzo wyrównany, tutaj widać było przygotowanie obu stron i odpowiednie nastawienie psychiczne. Cedric Alexander zaskakiwał akcjami wysokiego ryzyka, natomiast Buddy Murphy nie oszczędzał się w akcjach z parteru.
Finalnie pojedynek zakończył się genialną serią akcji, gdzie na ich czele zobaczyliśmy finisher – Pumphandle Death Valley Driver, po którym już Cedric Alexander był wręcz pół-przytomny a sędzia odliczył go do trzech.
Zwycięzca (nowy mistrz Cruiserweight) – Buddy Murphy
—
The Shield vs. Braun Strowman, Dolph Ziggler & Drew McIntyre
Walka tak samo jak w przypadku Stylesa i Samoa Joe, zaczęła się tuż przed gongiem. Obie drużyny ruszyły na siebie wściekle i gong zabrzmiał dopiero w momencie kiedy w ringu znaleźli się Ziggler oraz Rollins. Sam pojedynek przebiegał dość jednolicie i zmiennie. Drużyny na zmianę się atakowały, nie pozwalając sobie nawzajem na zdobycie stosownej przewagi. Jednym z kluczowych momentów samego pojedynku był moment kiedy to Braun Strowman zaczął wściekle atakować poza ringiem grupę Shield. Na początku oberwali Reigns oraz Rollins, następnie miał Ambrose. No właśnie, miał. Ostatecznie kiedy to Strowman był już rozpędzony w stronę Deana, to Roman Reigns wykonał potężnego speara na barierki znajdujące się obok, rozwalając je tym samym i nokautując olbrzyma. Ten spear był z pewnością gwoździem do trumny dla grupy Strowmana, gdyż chwilę później w ringu znalazł się Ambrose, Ziggler i McIntyre, którzy to mieli już wykonać swoją akcję kończącą, zakończoną jednak przez Setha Rollinsa.
W momencie kiedy obaj Panowie wylecieli poza ring, pozostał w nim już tylko Ambrose i Ziggler, gdzie po chwili zobaczyliśmy finisher – Dirty Deeds, przypięcie i odliczenie Dolpha do trzech.
Zwycięzcy – The Shield
—
Daniel Bryan vs. The Miz (No. 1 Contendership)
Tutaj ciężko o czymkolwiek pisać. Walka błyskawiczna, kilka ciosów i kopnięć a następnie przerolowanie Miza i odliczenie go do trzech.
Zwycięzca – Daniel Bryan
—
Triple H vs. The Undertaker
Pojedynek z pewnością kończący pewien etap w historii obu Panów. Pojedynek przebiegał systemem 1-2-1, gdzie:
1- statyczna, wolna walka,
2- średnie tempo,
3- dynamiczna walka
W samej walce zobaczyliśmy użyte krzesło, młot, walkę w publiczności, stół oraz rzecz jasna ingerencję z obu stron (głównie Shawna Michaelsa). Pojedynek jak możecie po systemie zauważyć, nie był zbyt dynamiczny. Z pewnością powodem tego był wiek obu zawodników, oraz co za tym idzie, słabsza kondycja. Mimo to iż walka nie była na takim poziomie jak ich starcie sprzed laty, to i tak trzeba przyznać że obaj dali z siebie wszystko i dali kawał dobrego widowiska.
Finalnie kiedy to Undertaker miał przewagę nad Triple H i już chciał podejść do zakończenia tego pojedynku, w ringu pojawił się Shawn Michaels, który to został wyniesiony do Tombstone Piledriver, które to nie zostało zaaplikowane przez czyhającego w pobliżu Triple H. Triple H zaatakował Undertakera młotem, po czym Shawn Michaels dołożył swoje Sweet Chin Music oraz Triple H swoje Pedigree. Ta kombinacja akcji doprowadziła do przypięcia i odliczenia Undertakera do trzech.
Po samej walce mieliśmy jeszcze krótki segment z Panami, którzy to początkowo wydawało się, że się pojednali (unieśli swoje ręce w górze na środku ringu), jednakże ostatecznie to Undertaker i Kane zaatakowali Michaelsa i Triple H, ciskając pierwszego z nich w stół komentatorski a drugiego pozostawiając powalonego w ringu.
Zwycięzca – Triple H